29/5/13

Θα  ήταν κάποιος αφελής ,εάν πίστευε  ότι  οι υποψήφιοι φοιτητές   θα    αντιμετωπίζονταν από την πολιτεία με ευαισθησία και λογική,  με  μέτρο  δίκαιο, με σωφροσύνη.
Του Ευάγγελου Ραφτόπουλου

Ακολουθώντας   την αγριότητα  των  συναδέλφων  του Υπουργών  , ο Υπουργός Παιδείας   και το επιτελείο του  είδαν τις εξετάσεις των υποψηφίων  φοιτητών σαν χρυσή ευκαιρία, για να εκφράσουν ό,τι  πιο σαθρό και μοχθηρό έκρυβαν στην ψυχή τους.

Πέρα από το γεγονός ότι γίνονται εξετάσεις σε ακατάλληλο χρόνο-σε καμμία χώρα δεν προηγούνται εξετάσεις των αντίστοιχων της αποφοίτησης από το λύκειο-  η διαστροφή που διακατέχει  όλους αυτούς που επιλέγουν τα θέματα είναι τέτοια, που είναι αμφίβολο εάν και οι ίδιοι είναι σε θέση να τα επιλύσουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα δυσκολίας θεμάτων είναι  αυτά που τέθηκαν στα Μαθηματικά, την Φυσική και τα Αρχαία. Τίποτε δεν προδίκαζε – καθ όλη την διάρκεια των σπουδών σε Γυμνάσιο και Λύκειο – ότι  οι εξετάσεις θα είχαν τέτοιο βαθμό δυσκολίας.

Απεναντίας  η ευκολία στους βαθμούς, η οικειότητα καθηγητών και  μαθητών, οι πολλές απουσίες, οδηγούν σε λαθεμένα συμπεράσματα, σε κάκιστη αυτοαξιολόγηση, σε κακώς εννοούμενη αισιοδοξία. Όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Μεταξύ της χαλαρότητας των γυμνασιακών και λυκειακών σπουδών  και της  αβέβαιης εξασφάλισης εργασίας μετά από τις πανεπιστημιακές σπουδές, υπάρχουν οι εξετάσεις για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, πραγματικά βασανιστήρια  για όλες τις οικογένειες που έχουν υποψήφιους.

Υπερβολικά έξοδα, φροντιστήρια, ιδιωτικά μαθήματα, άγχος, εκνευρισμός, ψυχιατρικά φαινόμενα και θάνατοι είναι το αποτέλεσμα του εξαιρετικού ενδιαφέροντος της πολιτείας για του αυριανούς πολίτες. Ας την αποθεώσουμε λοιπόν για μια φορά ακόμη.-